Gedicht (Engels): Open arms

Een tijd terug had ik veel verdriet en een heel laag zelfbeeld. Het was hard knokken om uit de zwarte put van depressie te komen. In die tijd heb ik veel gedichten gemaakt. 

Nu ik weer bijna mijn oude zelf ben, voel ik me vertrouwd genoeg om deze gedichten te delen. Door ze te delen hoop ik, als er lezers zijn die depressief zijn, dat zij tot het besef komen dat ze niet alleen door zoiets heen gaan. 


Hier dan het gedicht. 

Donkere wolken, donkere tijden

Open arms

Step by step, hour by hour,
that is how I live each day.
Swimming in a pool of sorrow,
trying to stay afloat.
Sometimes I feel like drowning, 
somehow I get to take another breath of air.

I see your hands, 
your open arms
and a smile.

I grasp onto your seemingly caring hands,
and I don't want to let go. 
Somehow your arms become my life line.
Then you cut me with a look, a word, 
and you watch me bleed.

I drown, I take a breath, 
I see your hands again, 
I get cut again, 
I bleed again.

Back and forth,
One step forward, 
Two steps backwards, 
Back and forth.

It never seems to end.
Even life lines
end up like land mines.

In the end I am just not good enough.

"Leef ter voldoening van je eigen standaard, niet die van iemand anders."

Dichter: Sandie van der Graaf
Editor: Elske Kerkhof