donderdag 15 oktober 2015

Gedicht: Jouw ogen liegen niet

Dit gedicht is voor mijn man. Tijdens mijn depressie en al het verdriet tot nu toe, was hij mijn steunpilaar. Wat had hij het moeilijk, nu wordt het tijd dat ik hem bedank voor wat hij voor mij betekent.

De laatste paar gedichten waren in het Engels, en ik dacht: ik probeer het een keer in het Nederlands.

Wat ben ik gezegend met een fantastische
door God gegeven man

Jouw ogen liegen niet


Je bent er voor mij
terwijl ik de wind van voren krijg.
Met een hart dat brandt zoals een zaklamp
donder je het donker weg uit de tunnels.

Jarenlange muren stonden er al,
je handen zijn ruw.
Hoeveel stenen tel je nu?
Ik zie je zweten en zwoegen.

Je blijft staan,
al glijd ik weg op een traan.
Je houdt me bovengronds
met een door jou geplaatste rots.

Maar jouw ogen liegen niet,
je heb het best zwaar.
Nog één steen
en ik sta voor je klaar.





"Spreek altijd dank uit tegen degene die je staande houdt."

Dichter: Sandie van der Graaf
Editor: Elske Kerkhof

2 opmerkingen:

  1. Heel lief!
    Het is inderdaad ook erg zwaar voor de mensen die helpen,om er naast te staan...en de ander te zien lijden....
    ik ken beide kanten erg goed.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, mijn man had dit echt zwaar, maar hij is wel heel lief kijk er goed achter mij. ;)

      Verwijderen

=== Leuk dat je een reactie achterlaten! / Thank you for commenting! ===